Viðbrögð lesenda Le Monde við grein Joly!

Athugasemdir lesenda Le Monde við grein Joly um stöðu Íslendinga gagnvart valdamiklum fjölþjóðastofnunum heimsins ættu að vekja athygli í stjórnarráðinu. Gríðarlega margir lesendur finna hjá sér þörf til að tjá skoðanir sínar og hugsanir.

Laurent þarf ekki mörg orð: "Joli, Joly!" (Fínt, Joly). JPX: "Merci Madame Joly." (Þakka þér, frú Joly). Francis segir m.a.: "Bravo Madame Joly! et à bas le FMI!" (Bravó frú Joly! og niður með AGS!). Guillaume segir: "Excellent article. Enfin une mise en perspective qui manque cruellement dans nos medias." (Frábær grein. Loksins er ástandinu lýst á þann hátt sem sárlega vantar í fjölmiðlana okkar). Bonin segir m.a.: "Et oui le même Strauss Kahn qui a forcé la lituanie à baisser les salaires des fonctionnaires de 15%." (Já, og sá hinn sami Strauss Kahn neyðir Litháa til að lækka laun opinberra starfsmanna um 15%).

Vissulega er margar athugasemdir gegn málstað Íslendinga og frá fólki sem veit ekki hverju það á að trúa. En fyrir Íslendinga skiptir mestu máli að augljóst er af athugasemdum lesenda Le Monde að almenning í Frakklandi og víðar í Evrópu, svo og í öðrum heimsálfum vantar upplýsingar.

Íslenskir ráðherrar hysji nú upp um sig buxurnar og fari að tala máli íslensku þjóðarinnar í útlöndum.

Skyldur ráðherranna eru fyrst og síðast við íslenskan almenning, en ekki fjölþjóðafyrirtæki og fjölþjóðastofnanir sem nýta allar lagagreinar, reglur og hverja glufu til að leika sér með líf og eignir einstaklinga og þjóða.

Það er síðan tillaga mín að aðstoðarmanni forsætisráðherra verði bannað að koma nálægt kynningu á málstað Íslendinga.

Helga Garðarsdóttir

Ólíkt hafast þær að...

Eva Joly og Jóhanna Sigurðardóttir.

Sú fyrrnefnda brást vel við einlægri beiðni Egils Helgasonar: "Can you help us"? Sú síðarnefnda lagði í kostnað og fyrirhöfn til að sannfæra nægilega marga kjósendur um að kjósa sig á þing.

Sú fyrrnefnda sagði í blaðaviðtali: "Ég gerði samning við þjóðina". Sú síðarnefnda virðir þjóðina ekki viðlits. Hún er forsætisráðherra á mestu erfiðleika- og óvissutímum sem þjóðin hefur staðið frammi fyrir. Á sex mánaða forsætisráðherraferli sínum hefur hún aldrei ávarpað þjóðina.

Sú fyrrnefnda skrifaði afbragðsgóða blaðagrein þar sem hún stendur upp óumbeðin og talar máli þjóðarinnar - þjóðarinnar sem hún "gerði samning við". Á sama tíma stendur sú síðarnefnda fyrir því að þröngva í gegnum Alþingi ríkisábyrgð á nauðungarsamningi sem varðar líf þjóðarinnar í nútíð og framtíð og sem mun ráða miklu um það hvort þjóðin eigi sér framtíð í eigin landi.

Aðstoðarmaður þeirrar síðarnefndu sýnir Joly opinberlega óafsakanlega ókurteisi. Sólarhring eftir að óhróðurinn var birtur á facebook-síðu hans hefur ekki heyrst orð frá Jóhönnu Sigurðardóttur. Er hún sammála aðstoðarmanni sínum? Eru skrif hans í sátt við ráðningarsamning hans og hennar?

Skömmin verði þeirra sem hafa unnið fyrir henni!

Þakkir til hennar fyrir að gera samning við þjóðina.

Helga Garðarsdóttir

Að mála skrattann á vegginn!

Stöð 2 átti í gærkvöldi hreint ótrúlegt viðtal við Þórólf Matthíasson. (Endilega horfa og hlusta á viðtalið því tónninn og látbragðið eru ómissandi leikmunir til að skilja skilaboðin).

Miklu máli skiptir að Þórólfur er í inngangi fréttarinnar kynntur sem hagfræðiprófessor. Nú er enginn hagfræðiprófessor svona einn út af fyrir sig heima, heldur er starfstitillinn tilkominn vegna þess að viðkomandi starfar við skólastofnun, sem aftur gefur orðum viðkomandi meiri þyngd en ella. Orð hans ganga svo fram af mér að mér finnst að viðkomandi háskólastofnun komi málið við. Hafi hann sjálfur litið svo á að hann væri að tala sem maður úti í bæ þá hefur hann auðvitað málfrelsi eins og hver annar. En hafi hann verið að tala sem fræðimaður og að auki starfandi prófessor við háskólastofnun þá eru orð hans grafalvarleg, svo ekki sé sterkar að orði kveðið.

Fréttmaður: "Þórólfur segir að ef þjóðin hins vegar neiti að greiða Icesave og ákveði að ganga alein án lánafyrirgreiðslu þurfi að treysta á afganginn af utanríkisviðskiptum einan til að endurfjármagna allar erlendar skuldir."

Þórólfur: "Og þá hrynur krónan! Hún fer niður fyrir allt sem að við höfum nokkurn tímann þekkt! Og lífskjör hér hrynja... gjörsamlega. Atvinnuleysi eykst! Þannig að við erum að horfa upp á alveg hrikalega sviðsmynd. Og ég bara vona að það komi ekki til þess að slíkar sviðsmyndir rætist!

Jahérna, það vantar ekki stóru orðin! En rökin vantar hins vegar alveg. Amx.is hefur þetta að segja.

Ég loka ekki augunum fyrir því að atvinnuleysi eigi eftir að aukast, enn síður að þegar gjaldeyrishöftunum verður aflétt þá lækki gengi krónunnar, ég býst við að landflótti bresti á, velferðarkerfið eigi eftir að muna sinn fífil fegurri en framsetning Þórólfs er að mínu mati ekki boðleg!

Jón Daníelsson, hagfræðiprófessor í Englandi hefur sagt að þingmenn eigi ekki að samþykkja ríkisábyrð á fyrirliggjandi samningum við Hollendinga og Breta, Lárus Blöndal hrl. og Stefán Már Stefánsson, lagaprófessor hafa ritað málefnalegar og vel rökstuddar blaðagreinar um að vafi leiki á að tryggingasjóður innstæðna sé með ríkisábyrgð, Eiríkur Tómasson, lagaprófessor hefur sagt að honum finnist þeir Lárus og Stefán Már rökstyðja skoðun sína vel, Ragnar Hall hrl. hefur gagnrýnt samningana málefnalega, undir gagnrýni hans tekur Eríkur Tómasson, lagaprófessor, Herdís Þorgeirsdóttir prófessor hefur skrifað málefnalega gegn samningunum, Michael Hudson hefur ítrekað varað við því að Íslendingar gangi að kröfum Breta og Hollendinga vegna þess að þeir muni ekki geta staðið undir greiðslunum og í dag skrifaði Eva Joly grein sem hún birtir í víðlesnum blöðum í fjórum löndum, þar sem hún talar máli íslenskrar alþýðu af kunnáttu, skilningi, víðsýni og hjartahlýju.

Helga Garðarsdóttir

Hugsað upphátt!

Í dag er runninn upp 300. dagurinn frá því Geir Haarde sagði: "Guð blessi Ísland"!

Hvað hefur breyst þessa 300 daga? Það er æði margt og flest á sömu bókina lært. Fyrir 300 dögum þurfti ég að hugsa mig um áður en ég skrifaði milljarður með tölustöfum. Núna kann ég upp á mína 10 fingur að milljarður er skrifaður með níu núllum. Fyrir 300 dögum veltu fæstir Íslendingar því fyrir sér hvort til væru viðurlög við landráði! Núna geta margir talað um landráð af góðri þekkingu. Fyrir 300 dögum leiddu fáir hugann að landsdómi! Núna ræðir fólk í alvöru um hvaða einstaklinga þarf að stefna fyrir landsdóm.

Í þjóðhátíðarræðu fyrir nokkuð mörgum árum sagði þáverandi forsætisráðherra, Davíð Oddsson, að nútímasamfélag byggðist á trausti og nefndi nokkur dæmi um birtingarmynd á daglegu trausti sem íbúarnir sýna hver öðrum: Bílstjórar treysta því að umferðarreglur séu virtar og íbúarnir treysta m.a. hinu opinbera og bönkum. Mér fannst þessi þjóðhátíðarræða þáverandi forsætisráðherra vera sérlega góð og þess vegna man ég hana enn.

Traustið á stjórnvöldum og bönkunum er farið og kannski kemur það ekki aftur næstu áratugina. Íbúarnir hættu ekki einn daginn að treysta hver öðrum og stofnunum samfélagsins. Það sem gerðist er að traustið var tekið frá íbúunum: Stjórnvöld, sem nefndur forsætisráðherra tilheyrði eitt sitt, tóku traustið frá íbúunum.

Hvaða möguleika á þjóð sem hefur ærna ástæðu til að treysta ekki kjörnum fulltrúum, stjórnkerfinu, embættismannakerfinu, bönkunum og fjölmiðlum?

Helga Garðarsdóttir

Iceland angry at IMF aid delay

Úr Financial Times

Iceland vented frustration on Friday over a delay to further international aid to the country, amid allegations that the British and Dutch governments were responsible for the hold-up.

Johanna Sigurdardóttir, prime minister, said it was “regrettable” the International Monetary Fund had postponed a review that must be completed before Iceland can receive more of the $2.1bn (€1.47, £1.26bn) rescue package agreed after its banking sector collapsed.

Government officials said they suspected the delay aimed to increase pressure on Iceland’s parliament to ratify a deal to reimburse British and Dutch savers who lost money in Icelandic accounts. Reykjavik reached an accord in June to borrow £2.3bn from the UK and €1.2bn from the Netherlands to repay the countries for compensation to more than 300,000 depositors in the Icesave savings account.

But Iceland’s parliament has so far refused to approve the deal, amid mounting public anger over the allegedly harsh terms of the loans.

One government official said there was an “assumption” that the British and Dutch governments had influenced the IMF to hold back additional funds until parliament votes. Britain denied those allegations on Friday, pointing out that refloating the Icelandic economy with IMF support was crucial to London’s aim of recouping its money.

“The UK government is fully supportive of the IMF process with Iceland,” said a UK Treasury spokesman. “Timings of IMF board meetings are a matter for the IMF management.”

The IMF refused to be drawn on why the latest review of Iceland’s loan programme had been postponed. In addition to the $2.1bn IMF loan, a further $2.5bn from its Nordic neighbours is also tied to IMF approval.

Iceland stressed that it had ample foreign currency reserves to cope with a “short-term” delay. But Ms Sigurdardóttir made clear her disappointment that recent efforts to rebuild the economy had gone unrewarded by the IMF.

“Major progress has been made in refinancing the banking system,” she said. “As Iceland has fulfilled all the conditions set for the programme review, it is regrettable that its approval by the executive board will now be postponed.”

The view in London is that Iceland has a tendency to imagine a British or Dutch conspiracy behind any bad news, a reflection of grim relations between Britain and Reykjavik

Anti-British sentiment has been running high since the UK used anti-terror laws to freeze Icelandic assets last October. That anger reignited once the full cost of the Icesave compensation deal became clear.

Many Icelanders question why they should foot the bill for foreign savings lost in a private bank and feel resentful of the pressure being applied by London and Amsterdam. The Dutch foreign minister recently made clear that support for Iceland’s bid to join the European Union was conditional on the Icesave deal.

“The British and Dutch governments are misusing their powers in these international institutions,” said Ragnar Hall, a prominent Icelandic lawyer who opposes the agreement (Financial Times)

Á villigötum

Nú velta menn vöngum yfir því hvers vegna AGS hefur frestað lánveitingu til Íslands.

Menn velta líka fyrir sér afleiðingarnar af frestun lánsins og ekki vantar dómsdagsspár þeirra sem vilja að Íslendingar afsali griðum fullveldisins til Breta og Hollendinga. Sjálfsagt hinir sömu og samþykkja afsal sjálfstæðis með því að færa vald í hendur Alþjóðagjaldeyrissjóðsins.

Menn hafa kannski ekki velt nægilega vöngum yfir því hvers vegna við tökum lán frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum.

Megintilgangur lántökunnar er að styrkja gjaldeyrisvarasjóðinn. Gjaldeyrisvarasjóðurinn er í vörslu banka í Bandaríkjunum sem greiðir lága vexti af fjárhæðinni. Á hverjum degi mun ríkissjóður, íslenskir skattgreiðendur þurfa að greiða fleiri tugi milljóna í vaxtamun vegna erlendra lána og það í GJALDEYRI. Tilgangurinn, jú efla þarf traust fjármálakerfisins. Ha, fattar alþjóðafjármálakerfið ekki að þetta er bara lán eða treystir fjármálakerfið Íslandi mikið betur ef Ísland er mjög skuldugt.

Treystir alþjóðafjármálakerfið Íslandi t.d. betur ef Ísland skuldar 3.000 milljarða en ef Ísland skuldar t.d. 1.000 milljarða? Hvað ef Ísland skuldar t.d. 10.000 milljarða er því þá treyst enn betur?

Þetta gengur ekki upp í mínum huga og samræmist á engan hátt á skilningi mínum á hugtakinu traust. Það er vert að taka það fram að ég er mikill sérfræðingur í þessu hugtaki. Tók það fyrir í masterritgerðinni minni, þ.e. traust í viðskiptum. Hef líka verið að skoða þetta hugtak í doktorsritgerðinni minni.

Man eftir því að Geir Haarde og Ingibjörg Sólrún ferðuðust vítt og breytt um heiminn í fyrra og lugu að fólki til þess að efla traust þess á Íslenskum bönkum. Traust í skilningi nýfrjálshyggjunnar er nefnilega notað sem samheiti við að ljúga á skilvirkan hátt. Vel heppnuð blekking eflir traust. Þess vegna er lögð rík áhersla á að fjármálakerfið haldi að Íslendingar eigi mikinn gjaldeyrisvarasjóð. En auðvitað fattar alþjóðafjármálakerfið alveg að nettó gjaldeyrisvaraforði er lítill eftir sem áður. En vegna griðalegrar skuldsetningar verða Íslendingar undir stöðugri ógn af lokun lánalína.

Hvílíkt vald sem alþjóðafjármálakerfið fær yfir íslensku þjóðarbúi. Vegna þess að ríkisvaldið velur að ganga með betlistaf um heimsbyggðina í stað þess að takast á við vandann. Í minni orðabók heitir það aumingjaskapur. En það sem verra er, er aulahátturinn í strategískum samskiptum við aðrar þjóðir.

Það er því alsendis óvíst að það takist að kjafta upp krónuna eða traust á henni. Rétt eins og Geir Haarde og Ingibjörgu Sólrúnu tókst ekki að kjafta bankanna upp úr gjaldþrotinu. Og víst reyndu þau.

Lán Alþjóðagjaldeyrissjóðsins fer ekki til uppbyggingar atvinnulífs. Ekki til þess að styrkja varnir samfélagsins gegn þeim sem vilja notfæra sér ringulreiðina á Íslandi og hirða hér auðlindir án þess að láta neitt á móti.

Stóriðjan á Íslandi er gott dæmi um bókhaldsbrellur alþjóðafjármálasamfélagsins. Erlendu móðurfyrirtækin lána dótturfélögum sínum, á Íslandi, hundruði milljarða. Við það hækka erlendar skuldir þjóðarbúsins. Hefur það áhrif á lánshæfismat? Hækkar það vaxtabyrði Landsvirkjunar? Hvers vegna skuldsetja alþjóðafyrirtæki dótturfélög sín hér á landi? Jú til þess að losna við að greiða skatt á Íslandi. Viljum við fleiri svona díla? Ekki ég.

Þess má geta að einstaklingar á Íslandi skulda erlendum aðilum ekki neitt. Erlendar skuldir einstaklinga eru 0. Skuldsetning stóriðjunar eru um 600 milljarðar að meðtaldri áhættufjármögnun.

Hamrað er á því í erlendum fjölmiðlum sem ganga erinda alþjóðafyrirtækja að íslenskur almenningur þurfi að standa við sínar skuldbindingar. Ég spyr: hverjar eru þær? Vogunarsjóðir sem léku sér með íslenskt efnahagskerfi og alþjóðafyrirtæki sem hafa arðrænt þjóðarbúið, hvar er ábyrgð þeirra?

Hvers vegna vill hinn græni forsætisráðherra byggja fleiri álver? Þegar erlendir aðilar byggja á Íslandi eykst eftirspurn eftir krónu. Krónan hækkar í verði.

Ég spyr er endalaust hægt að taka vitlausar ákvarðanir til þess að styrkja krónuna.

Í haust þegar bankarnir hrundu lá fyrir, að mínu mati, áætlun á borði Breta um það hvernig þeir ætluðu að beita öllum valdastofnunum hins vestræna heims til þess að græða sem mest á öngþveitinu.

Hegðun Breta, Hollendinga, Norðurlandanna, ESB og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins er strategísk. Fyrsta skrefið var að telja stjórnvöldum á Íslandi í trú um að aðeins ein leið væri út úr vandanum og síðan var sú leið stráð þyrnum.

Stjórnmálamenn sitja fastir í hugmyndafræði Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og eru þess vegna hluti af vandamáli þjóðarinnar. Þessi leið er einfaldlega of dýrkeypt.

Jakobína Ingunn Ólafsdóttir

Hvaða leikrit er í gangi og hver leikstýrir?

Margir halda því fram að það að ekki hafi fengist ríkisábyrgð á nauðungarsamningum ríkisstjórnarinnar við hollensk og bresk stjórnvöld sé ástæðan fyrir því að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hefur ekki afgreitt annan hluta lánsins til Íslendinga. Almenningur getur ekki annað en giskað vegna þess að ríkisstjórnin segir fólki helst ekkert.

Formenn stjórnarflokkanna bera báðir af sér að stjórnin hafi ekki staðið við sitt. Er það satt?

Um hvað sömdu íslensk stjórnvöld og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn sl. vetur? Hvað nákvæmlega stendur í samningnum?

Gerðu íslensk stjórnvöld og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn ekki áætlun? Hvar er hún?

Stenst áætlunin ekki vegna þess að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn er sífellt að bæta við kröfur sínar á hendur Íslendingum? Eða stenst áætlunin ekki vegna þess að íslensk stjórnvöld hafa ekki staðið við sinn hluta? Eða stenst áætlunin fullkomlega en Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn svíkur?

Hvers vegna er samningur íslenskra stjórnvalda og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins ekki birtur opinberlega, ásamt öllum hliðarsamningum, ef einhverjir eru? Er það brot á samningnum að fresta því að afhenda Íslendingum lánið? Styðst frestunin við ákvæði í samningnum?

Stjórnvöldum er mikið í mun að geta veðsett framtíðartekjur Íslendinga með ríkisábyrgð á Icesave-nauðungarsamningunum. Sterk rök hníga að því að Icesave-nauðungarsamningarnir séu aðgöngumiði að Evrópusambandinu - sem aftur er þráhyggja ýmissa stjórnmálamanna.

Meðan samningurinn við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn, ásamt hliðarsamningum og fylgigögnum eru ekki birt opinberlega: Meðan öll gögn vegna Icesave-nauðungarsamninganna eru ekki birt opinberlega: Meðan ríkisstjórnin er ekki tilbúin að taka undir með Atla Gíslasyni þingmanni um að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn leggi öll spilin á borðið: Meðan ríkisstjórnin hefur ekki varaáætlun (plan B),

þá verður hún að bíta í það súra epli að vera vantreyst innan lands og ef til vill líka utan lands.

Er Icesave-deilumálið skálkaskjól?

Vill ríkisstjórnin vinna með þjóðinni og njóta trausts? Eða vill hún halda áfram að valda óöryggi og kvíða meðal almennings?

Helga Garðarsdóttir

Lífeyrissjóðirnir og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn!

Steingrímur J. Sigfússon hefur sagt að Icesave-málið sé ekki stærsta vandamálið sem Íslendingar standa frammi fyrir. En hann hefur ekki sagt hvaða annað vandamál er stærra.

Æði margt sem varðar einstaklingana beint situr fast hjá ríkisstjórninni merkt trúnaðarmál.

Heyrst hefur að eignir launamanna í lífeyrissjóðunum séu nú reiknaðar sem eignir ríkisins.

Heyrst hefur að þjóðnýta eigi lifeyrissjóðina til að borga skuldir ónafngreindra einstaklinga og ónafngreindra fyrirtækja í útlöndum.  Skuldir sem eru sagðar vera skuldir íslensku þjóðarinnar.

Heyrst hefur að ein af kröfum Alþjóðagjaldeyrissjóðsins sé að eignir launamanna í lífeyrissjóðunum verði teknar, þ.e. stolið, og að AGS fái fjármunina til að ráðstafa þeim til alþjóðlegra stórfyrirtækja sem þeir innheimta fyrir.

Atli Gíslason hvatti Alþjóðagjaldeyrissjóðinn til að leggja öll spilin á borðið. Það var örugglega ekki að ástæðulausu.

Jón Bjarnason hefur auk annarra upplýst að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn geri sífellt nýjar kröfur á hendur þjóðinni.

Er ekki kominn tími til að Steingrímur og Jóhanna segi þjóðinni allan sannleikann, umbúðalaust og reki í smáatriðum opinberlega hvernig Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn færir sig sífellt upp á skaftið.

Ríkisstjórnin hefur ekki leyfi til að stefna lífeyri launamanna í hættu og ef hún er að dunda sér við eitthvað slíkt þá eiga eigendur lífeyrisins að fá að vita það tafarlaust!

Helga Garðarsdóttir

"Þolinmæði"!

Að sögn Ríkisútvarpsins þá segir fjármálaráðherra að "fréttir um að auðmenn hafi flutt háar fjárhæðir til útlanda rétt fyrir bankahrun gefa tilefni til frekari rannsókna og jafnvel kyrrsetningar eigna". Að sögn RÚV þá þykir fjármálaráðherra kyrrsetning eigna vera "flókin aðgerð". Að sögn RÚV þá hefur fjármálaráðherrann skilning á því að "óþolinmæðin sé mikil".

Orðrétt segir fjármálaráðherrann:

"Það hefur auðvitað vafist eitthvað fyrir mönnum hvernig ætti að útfæra slíkt... svona lagalega og menn benda á þær heimildir sem til staðar eru í lögum þegar að mál eru komin í rannsókn, ef efni standa til, þá er það spurningin af hverju hefur þeim ekki verið beitt ennþá: hafa ekki komið upp þau tilvik þar sem ástæða væri til slíks? Ég held það sé ástæða til að fara yfir það núna í ljósi nýjustu upplýsinga sem eru að koma fram. (...) Þegar að auðugir menn voru að færa persónulega fjármuni í stórum stíl frá landinu dagana og vikurnar fyrir bankahrunið bendir nú til þess að þeir hafi kannski vitað að þetta væri ekki... væri ekki á traustum fótum. Og þá er þetta orðin spurning auðvitað um innherjaupplýsingar og annað í þeim dúr sem allt þarf að rannsaka. (...) Að sjálfsögðu munum við reyna að endurheimta allt til þjóðarbúsins sem að með réttu á að koma hér upp í það tjón sem að orðið er" (leturbr. undirritaðrar)

Hvað er fjármálaráðherrann að segja?

1. Við hvaða menn á Steingrímur þegar hann segir: "Það hefur auðvitað vafist eitthvað fyrir mönnum hvernig ætti að útfæra slíkt"... Eru það menn sem eru hafnir yfir allan vafa um að eiga hagsmuna að gæta eða einhverjir aðrir? Hvað segja lögmenn: Eru lögin um kyrrsetningu "eigna" svo flókin að ekki sé hægt að beita þeim?

2. "Þegar að auðugir menn voru að færa persónulega fjármuni í stórum stíl frá landinu dagana og vikurnar fyrir bankahrunið". "Auðugu mennirnir" sem Steingrímur vísar til eru það mennirnir sem núna eru til rannsóknar vegna gruns um að þeir hafi komist yfir fé með ólögmætum hætti? Er viðeigandi að tala um þá sem "auðuga" menn.

3. ..."færa persónulega fjármuni í stórum stíl frá landinu"... Snýst ekki allt málið um að fjármunirnir voru og eru ekki þeirra? Hvers vegna talar fjármálaráðherra um "auðuga" menn og "persónulega" fjármuni þeirra?

Ef stjórnvöld líta á umrædda menn sem "auðuga" og það fé sem þeir hafa undir höndum sem "persónulegt" fé þeirra er þá e.t.v. komin skýringin á því að stjórnvöld eiga í erfiðleikum með að beita lögunum um kyrrsetningu eigna? Ef það er svona sem stjórnvöld líta á málið, þá endilega segið það upphátt!

Að sögn RÚV þá hefur Steingrímur skilning á því að "óþolinmæðin sé mikil". Ef Steingrímur á við að almenningur sé óþolinmóður þá þykir mér það vera mikil smekkleysa að tala um líðan almennings sem "óþolinmæði".

Almenningur hefur í 10 mánuði sýnt fáheyrða þolinmæði í biðinni eftir réttlæti.

Í 10 mánuði hafa þúsundir manna misst vinnuna sína, þúsundir hafa misst hluta vinnu sinnar, þúsundir hafa orðið að sætta sig við launalækkun, þúsundir hafa misst... ekki þolinmæðina, Steingrímur,... heldur vonina og flutt til útlanda, þúsundir vakna upp á hverjum morgni og vona að martröðinni sé lokið.

Samkvæmt orðabók Samfylkingarinnar er forsætisráðherra "verkstjórnandi". Hvar er verkstjórnandi ríkisstjórnarinnar? Hefur verkstjórnandinn ekkert að segja við almenning? Núverandi verkstjórnandi var félagsmálaráðherra þegar meintir fjármagnsflutningar fóru fram - vill hún kannski rifja upp hvers vegna ekki var þá brugðist við og segja þjóðinni frá því?

Ítreka hér í lokin spurningar sem ég hef áður birt hér á síðunni

Hvers vegna ávarpar Jóhanna Sigurðardóttir ekki þjóðina?

Hvers vegna tekur Ríkisútvarpið ekki Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingrím J. Sigfússon í yfirheyrslu að hætti BBC í Hard Talk?

Hvers vegna hafa margir á tilfinningunni að ríkisstjórnin velji að ganga erinda innlendra og erlendra fjármagnseigenda?

Helga Garðarsdóttir

ESB -AGS -Icesave hryllingurinn

Innganga í ESB er mjög umdeild á Íslandi. Samfélagsgerð ESB á sér ekki forvera í heimssögunni. ESB hefur þróast og tekið breytingum í áratugi. Ríki sem gengu í ESB fyrir tuttugu árum síðan gengu í efnahagsbandalag en hafa nú verið innlimuð í sambandsríki. Minni ríki hafa haft lítil áhrif á þróun ESB og þurfa að taka við breytingum sem oft eru innleiddar á forsendum voldugri þjóðríkja.

Það er óljóst hvers konar bandalag ESB mun verða eftir tuttugu ár. Það segir sagan okkur.

Bankahrunið á Íslandi afhjúpaði alvarlegan ágalla á formgerð, hugmyndafræði og regluverki Evrópusambandsins.

Tilskipanir sambandsins eru mótaðar af þjóðum sem fara með flest atkvæði í sambandinu og hafa þar mest völd. Það má spyrja þeirrar spurningar hvort voldugar þjóðir hafi skilning á sérstöðu minni ríkja, aðstæðum og getu þeirra í samfélagi við stærri ríki.

Tilskipun ESB, sem heimilar ekki ríkisábyrgð á tryggingarsjóði innistæðna, var mótuð af valdhöfum ESB. Umhverfi fjármálastarfsemi í Evrópu var mótað af valdhöfum ESB.

Það er á ábyrgð yfirvalda á hverjum tíma að móta löggjöf sem elur af sér kerfi sem gengur upp. Gengur upp fyrir alla sem hlut eiga að máli.

Við bankahrunið á Íslandi í haust kom í ljós að ESB hafði skapað regluverk og viðskiptaumhverfi sem gekk ekki upp fyrir smáþjóð eins og Ísland. Það þýðir ekki að segja að íslenskir útrásarvíkingar hafi verið gráðugir. Víst voru þeir gráðugir en græðgin er einn af þeim þáttum sem ábyrgir valdhafar gera ráð fyrir við hönnun kerfa og mótun viðskiptaumhverfis.

Það er á ábyrgð löggjafans og valdhafanna að móta regluverk sem tryggir það að refsing sé þeirra sem sekir eru, að tapið sé þeirra sem tóku áhættu og að ábyrgðin sé þeirra sem valdið hafa.

Hvernig brugðust þá Evrópusambandsþjóðirnar við bankahruninu á Íslandi? Settust þær niður eins og siðuðum þjóðum sæmir og reyndu að finna lausn á vandanum? Vandanum sem alfarið má skrifa á vanburði þeirra sjálfra við mótun reglna, mótun umhverfis og valkosta. Reyndu þær að takmarka skaðann fyrir alla hlutaðeigandi og vernda hina saklausu?

Nei.

Nei, þessar þjóðir sem sjálfar hafa ekki farið varhluta af græðginni hafa í krafti stærðar sinnar og valda kosið að vernda gallað regluverk fremur en að viðurkenna að regluverkið gengur ekki upp í litlu hagkerfi.

Hagkerfi lítilla þjóða eru viðkvæm. Lítill gjaldmiðill er viðkvæmur. Þegar erlendir áhættufjárfestar og íslenskir bankamenn veðja gegn krónunni nægir það til þess að rústa hagkerfinu. Íslenskir fjárglæframenn voru ekki einir í þessum leik. Leikurinn var háður því að einhver vildi leika við þá og með þeim. Ísland varð í boði íslenskra og erlendra fjármálakerfa að spilavíti alheimsins. Fjármálafyrirtækin voru skráð á Íslandi en leikurinn fór að mestum hluta fram erlendis.

Íslenskur almenningur stendur berskjaldaður frammi fyrir erlendum valdastofnunum sem hafa tekið sig saman um að sjá til þess að íslenskur almenningur sem ekki veðjaði gegn krónunni, sem ekki stofnaði banka erlendis, sem ekki hafði völd til þess að hafa áhrif á þróun bankakerfisins, sem ekki áttu neina aðild að viðskiptunum, já þessar valdastofnanir ætla að sjá til þess að það verði þeir beri tapið.

Við höfum alþjóðagjaldeyrissjóðinn inni á stofugólfi hjá okkur.

Fyrir ári síðan var okkur sagt að íslenska ríkið skuldaði ekki neitt. Í dag er okkur sagt að ríkið skuldi þúsundir milljarða. Hvers vegna þarf íslenska ríkið að skuldsetja almenning. Jú samkvæmt alþjóðagjaldeyrissjóðnum verðum við að gera það til að styrkja krónuna. Til að tryggja það að þeir sem tóku áhættu þurfi ekki sjálfir að bera tapið.

Og hver eru skilyrði Alþjóðagjaldeyrissjóðsins:

Háir stýrivextir sem eru að drepa atvinnulífið en tryggja bönkum góðar tekjur, bönkum sem síðan á að færa í hendur erlendra lánadrottna og áhættufjárfesta.

Niðurskurður í velferðarkerfi sem mun verða það róttækur að hann mun hafa í för með sér skertar lífslíkur, aukna vanheilsu og minni tækifæri til menntunar.

Mismunun og ójöfnuður í samfélaginu mun aukast ef við höldum áfram á þessari braut.

Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hefur nefnilega sagt ríkisstjórninni að hún verði að taka svona mikil lán, safna meiri skuldum en ríkið getur nokkru sinni borgað og setur síðan ríkistjórninni skilyrði sem tryggja það að kreppan hér á landi dýpkar og geta til þess að standa við skuldbindingarnar rýrnar.

Takið eftir að engin af tillögum Alþjóðagjaldeyrissjóðsins felur í sér að auka styrk íslensku þjóðarinnar. Þvert á móti ganga þessi skilyrði út á að veikja þrótt þjóðarinnar og draga úr varnarmætti hennar og gera hana háða erlendri stóriðju og fjármálastofnunum.

Gordon Brown sagði nefnilega að hann væri í góðum tengslum við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn og "aðrar stofnanir." Það er varla umdeilanlegt lengur að mótuð hefur verið sameiginleg "strategía" meðal helstu valdastofnanna heims.

Þessar stofnanir eru ríkisstjórn Bretlands, ríkisstjórn Hollands, ESB og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn. Því miður hefur hin svo kallaða vinstri-ríkisstjórn fallist á að fylgja þeirri stefnu sem henni hefur verið sett fyrir. Stefnu sem miðar að því að kollsteypa fjölskyldum og fyrirtækjum sem þjóna þjóðarhag en tryggja sem best hag áhættufjárfesta og aðgang alþjóðafyrirtækja að auðlindum Íslendinga.

Þegar litið er til samskipta íslendinga við aðrar þjóðir fer varla fram hjá neinum að staðan er erfið og vandamálin fjölþætt. Stærstu mistök ríkisstjórnarinnar er að mínu mati að draga aðildarumsókn að ESB inn í þetta öngþveiti sem hér ríkir í ríkisfjármálum, efnahagsstjórn og síðast en ekki síst pólitík.

Þegar innihald Icesave-samningsins er skoðað er ljóst að Íslendingar geta ekki, í því umhverfi sem alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hefur skapað hér á landi, staðið við skuldbindingar samningsins. Það er algjörlega dagsljóst í mínum huga að þetta skilja Bretar og þetta skilja Hollendingar.

Því spyr ég hvers vegna hafa þessir aðilar lagt fram samning sem þeir vita að Íslendingar geta ekki staðið undir.

Ég spyr einnig hvers vegna hefur ríkisstjórnin ástundað blekkingarleik í marga mánuði til þess að leyna innihaldi samningsins og gögnum hans.

Öll pólitísk umræða hefur beinst að ESB og Icesave. Ríkisstjórnin ber fulla ábyrgð á því. Icesave-samningurinn er þeirra barn og aðildarumsókn að ESB er þeirra barn.

En ég spyr hvar er uppbyggingin.

Hvar er skjaldborg heimilanna?

Hvar eru viðbrögð við vaxandi atvinnuleysi.

Hvar eru aðgerðir til þess að auka tekjur þjóðarbúsins.

Hvar eru aðgerðir sem miða að verðmætasköpun og aukinni fullvinnslu?

Hvar eru aðgerðir sem miða að því að afla markaða fyrir íslenska framleiðslu?

Hvar er hið aukna lýðræði?

Hvar er aukið gangsæi?

Hvers vegna eru skilanefndirnar enn skipaðar mönnum sem tengjast hruninu?

Hvers vegna eru sekir stjórnendur enn að störfum í bönkunum?

 Hvernig ætlar Jóhanna að verja skjaldborg heimilanna þegar bankarnir eru komnir í eigu erlendra lánadrottna?

Já þær eru margar spurningarnar

Ríkisfjármálin hafa verið lögð til hliðar. Athyglinni dreift frá risavöxnum vandamálum sem blasa við fjölskyldum og fyrirtækjum og milljarðar settir í aðildarumsókn um ESB.

Ég legg til að ríkisstjórnin sendi alþjóðagjaldeyrissjóðinn heim, dragi til baka umsókn um aðild að ESB og fari að byggja upp innviði samfélagsins, veiða fisk og fullvinna hann, nota orkuna í þágu atvinnulífsins og fari að greiða niður skuldir í stað þess að safna þeim.

Ræða flutt á Austurvelli

Jakobína Ingunn Ólafsdóttir

Össur: „Diplómatískur sigur“