Iceland seeks UK fraud office help

By Andrew Ward

Britain's Serious Fraud Office is to meet Icelandic investigators in London next month as Reykjavik seeks international help to discover whether criminal wrongdoing played a role in bringing down Iceland's banking sector.

Richard Alderman, director of the SFO, will hold talks with Eva Joly, the French anti-corruption expert recruited to assist the Icelandic investigation, in the wake of fresh revelations about questionable lending practices at Icelandic banks.

The talks signal increasing co-operation between the UK and Iceland on the corruption inquiry, even as tensions flare between the two countries over a disputed deal to repay billions of pounds lost by British savers in Icelandic banks.

Writing in today's Financial Times, Jóhanna Sigurdardóttir, Iceland's prime minister, appealed for flexibility from the UK and the rest of the international community as her country tries to repay foreign debts while rebuilding its shattered economy.

Britain is caught up in the fallout from last October's crisis because Icelandic banks counted UK-based investors and borrowers among their biggest customers and shareholders.

The SFO has been gathering intelligence for months and next month's meeting could signal an intensification of UK interest after the recent leak of a report into unusual lending patterns at Kaupthing Bank, one of three Icelandic lenders that collapsed last October.

Iceland's fragile coalition government is struggling to win parliamentary approval this week for a deal to reimburse the British and Dutch governments for €3.9bn ($5.6bn, £3.4bn) paid out in compensation to citizens who held deposits in Icelandic accounts.

Ms Sigurdardóttir said Icelanders were willing to make sacrifices to fulfil their obligations but warned of the "lasting impact" on Iceland if the Netherlands and the UK tried to enforce a deal that proved too costly for the country to bear.

Icelandic lawmakers want to attach a series of conditions to the agreement, struck between the three governments in June, after a fierce public backlash. Critics say the terms are stacked against Iceland and would lumber the country with unaffordable debts.

Neither the UK nor the Netherlands has shown any openness to renegotiating but Ms Sigurdardóttir stressed that all three countries had a "mutual interest" in "Iceland's capacity to fulfil its debt obligation".

More than 300,000 British and Dutch savers lost money in high-interest "Icesave" accounts run by Reykjavik-based Landsbanki, which collapsed along with two other lenders last -October.

The UK and Dutch governments covered much of the losses through national bank insurance schemes and now want Iceland to reimburse them (Finanacial Times)

Discovery - Natural Disasters: Episode 1

Natural Disasters: Episode 1 BBC-programme.

"Iceland faces a new dilemma over conservation or exploitation of its geothermal and hydropower resources."

Food Programme - Icelandic Food

Icelandic Food BBC-programme

In Business - Iceland Feels the Chill

Iceland Feels the Chill BBC-programme 

Að vilja ekki lána án skilyrða eða að vilja ekki fá óskilyrt lán!

Frá því í haust hafa Íslendingar fengið misvísandi skilaboð um skilyrði ríkisstjórna norrænu landanna fyrir láni til þeirra.

Vildu norrænu ríkisstjórnirnar upphaflega ekki lána vegna þess að þær treystu ekki gegnspilltum stjórnmálamönnum á Íslandi?

Eru norrænu lánin háð skilyrðum Alþjóðagjaldeyrissjóðins?

Er lán Alþjóðagjaldeyrissjóðsins háð norrænu lánunum?

Eru norrænu lánin háð því að Íslendingar láti beygja sig vegna Icesave?

Í dag hafa fréttamiðlar eftir Kristin Halvorsen, fjármálaráðherra Noregs, að lánið frá norska þinginu sé háð því að gengið hafi verið frá Icesave.

Þessi yfirlýsing norska fjármálaráðherrans kemur á of sérkennilegum tíma til að hægt sé að láta eins og maður sjái ekki samhengið: Nú er ögurstund í Icesave-nauðungarmálinu og það er allsérkennilegt að norski fjármálaráðherrann hafi upp úr þurru fundist nauðsynlegt að senda yfirlýsinguna á þeirri stundu.

Vegna þess að vinur norska fjármálaráðherrans er íslenski fjármálaráðherrann og líka vegna þess að íslenski fjármálaráðherrann hefur sett hausinn á sjálfum sér að veði fyrir því að honum og vinkonu hans í forsætisráðuneytinu takist að troða Icesave ofan í kokið á þingmönnum og þjóðinni er þá ekki kominn tími til að spyrja:

Hvort það séu ekki íslenskir ráðherrar Samfylkingarinnar sem frá því í haust hafa staðið að baki því að norrænu lánin verði ekki veitt til Íslands nema áður sé búið að troða Icesave-nauðungarsamningunum ofan í kokið á þjóð og þingi?

Sambandið millið Icesave og ESB-þráhyggju Samfylkingarinnar ætti að vera orðið öllum ljóst!

Helga Garðarsdóttir

Bjarnargreiði forsætisráðherrans!

Loksins þegar forsætisráðherrann tók sig til og ritaði grein í erlent dagblað þá velti ég því fyrir mér hvort hún hefði ekki betur látið það ógert. Greinina kallar hún: "Icelanders are angry but will make sacrifices". Hvað myndir þú hugsa ef leiðtogi erlendrar þjóðar myndi senda þér og þinni þjóð svona skilaboð!

Few governments of developed market economies are grappling with as many simultaneous challenges as Iceland. Strax í fyrstu efnisgreininni slær forsætisráðherrann furðulegan tón: Hún talar ekki um þjóðina sem sér ekki út úr augum vegna efnahagshrunsins! Nei, athygli almennra lesenda er beint að ríkisstjórninni!!!

In its efforts to conclude negotiations over compensation for foreign savers in failed banks, Iceland has been accused of a tendency to imagine a British or Dutch conspiracy behind any bad news.

..."been accused of tendency to imagine"... Hvað gengur konunni til???

Iceland has no such tendency. It is battling the effects of severe banking and currency crises and a recession that is affecting our part of the world as much as any other. My government, which took over in February and gained a majority in general elections in May, has to deal with the aftermath of the fall of nearly all of Iceland’s privatised banking sector.

We plan a 30 per cent contraction in government finances over the next three years, with extensive cuts to infrastructure spending and wages – a heavy burden for our population of 300,000. We have, in co-operation with the International Monetary Fund, formulated an economic strategy that is being fully adhered to. Indeed, we have already reached agreements on a recapitalisation of the banking sector, a stability pact with social partners and a strategy for lifting current account restrictions. In that vein, the authorities have sought an agreement with the foreign creditors of the failed banks with the aim of them taking control of two of the reborn banks. We have also finalised loan agreements with several countries as part of the IMF programme and Iceland’s parliament has authorised it to seek membership of the European Union.

"We have, in co-operation with the International Monetary Fund, formulated an economic strategy that is being fully adhered to." Væru það helgispjöll ef ríkisstjórnin birti íslenskum almenningi þessa efnahagsáætlun "þeirra" og AGS?

Icelanders, who do not feel responsible for the global banking crisis, are willing to make sacrifices to secure normal relations and trade with the world. But they are angry at having to take on the burden of compensation for the Icesave savings accounts of Landsbanki – a failed, privately owned, commercial bank, which attracted hundreds of thousands of UK and Dutch savers with high interest rates. The amount to be shouldered by Iceland is huge – about 50 per cent of our gross domestic product. Assets against this debt will substantially lower the net amount, but there is much uncertainty about the valuations and forecasts underpinning such calculations.

"Icelanders, who do not feel responsible for the global banking crisis"...  "are willing to make sacrifices to secure normal relations and trade with the world." Ég vona að ég sé ekki ein um það að standa ekki á sama að sjá svona haft eftir forsætisráðherranum um Íslendinga í erlendu blaði!

..."Compensation for the Icesave savings accounts"... Compensation! (Bætur)! 

"Assets against this debt will substantially lower the net amount, but there is much uncertainty about the valuations and forecasts underpinning such calculations." Hún getur sagt í erlendu dagblaði það sem hún hefur ekki fengist til að viðurkenna heima hjá sér: Mikil óvissa er um eignir á móti skuldum (aths. undirritaðrar: skuldum Björgólfs og Björgólfs NB).

Last October, when Iceland was in deep crisis, UK authorities froze the assets of Landsbanki, and placed the bank (and for a while Iceland’s government) alongside terrorist organisations on the official UK Treasury list of entities subject to asset freezing. Kaupthing Bank, which had just been granted a government loan amounting to 5 per cent of GDP, then collapsed after its subsidiary in London was seized by the Financial Services Authority. Despite a critical report in April by the House of Commons Treasury Select Committee, no satisfactory explanations have been given for the UK’s actions.

..."no satisfactory explanations have been given for the UK’s actions." Hefur ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur farið fram á að fá fullnægjandi útskýringar? Hefur ríkisstjórn Jóhönnu yfir höfuð gefið sig á tal við breska ráðherra?

The EU deposit insurance directive that places this burden upon us is seen by some as aimed at the failure of individual banks rather than a systemic collapse, as was the case in Iceland. A strong argument has been made for Iceland being the coincidental victim of defects in this directive, which have been ignored. Hér átti hún að mínu viti að nefna þá sem hafa hafnað þessari túlkun.

Icelanders are striving to fulfil their obligations but cannot, and should not, ignore the lessons to be learnt from this crisis regarding potential flaws in banking regulation and deposit insurance schemes affecting the EU and European Economic Area.

The FT has reported how the Dutch opposed the IMF lending to Iceland in order to enforce their demands on Icesave, claiming the UK and Germany as allies. The perception is that Treasury officials in the UK and the Netherlands used their bargaining power against a much weaker party when the Icesave deal, now being debated in the Icelandic parliament, was struck.

This has made it difficult for Iceland’s government to convince the parliament and Icelanders that an agreement on Icesave accounts with the UK and the Netherlands is un-avoidable. Parliament is looking into ways to attach conditions to the state guarantee to ensure the economic survival and sovereignty of Iceland. Here we need to stress the mutual interest of all three nations in Iceland’s capacity to fulfil its debt obligation.

...to convince"... Ef forsætisráðherrann lítur svo á að hlutverk ríkisstjórnarinnar sé að sannfæra þing og þjóð um þetta mál þá lýst mér mjög illa á. Það er bæði hlutverk þings og þjóðar að afla sér upplýsinga og þekkingar, vega hvoru tveggja og meta og mynda sér síðan sína eigin skoðun!

Engar þakkir kann ég forsætisráðherranum fyrir orðin: "its (Íslendinga) debt obligation.

Iceland will not be deterred from resolving issues that stand in the way of economic reconstruction at home and confidence-building abroad. It is to be hoped that the people of large countries such as the UK and the Netherlands are aware of the lasting impact their governments can have on small countries such as ours at a time of great distress.

Eftir lestur greinarinnar velti ég því fyrir mér hvers vegna hún var skrifuð? Er hún liður í ESB-áætlun Samfylkingarinnar? Er hún varnarræða forsætisráðherra sem að eigin sögn gengur illa að "sannfæra þing og þjóð" um að kokgleypa nauðungarsamningana?

Helga Garðarsdóttir

Ísland þarf nýja sýn á Icesave-deiluna

Grein eftir Pétur Blöndal, þingmann, sem birtist í Morgunblaðinu í dag.

 

Grein þessi er samhljóða grein, sem birtast mun víða erlendis og tekur hún mið af því.

 

ÍSLAND er örþjóð, með einungis 300.000 íbúa. Þrátt fyrir það náðu þrír einkabankar landsins að vaxa svo gríðarlega á alþjóðavísu að þeir urðu meðal stærstu banka í Evrópu. Stærð þeirra var slík að þeir yfirgnæfðu íslenska hagkerfið. Alþjóðlega fjármálakreppan og fall bandaríska bankans Lehman Brothers leiddi til hruns í fjármálakerfi Íslands sem ekki var hægt að koma í veg fyrir vegna stærðar fjármálageirans.

Það hafði í för með sér að 85% af bankakerfi landsins féll sem aftur olli hruni á hlutabréfamarkaði sem var meira en fall Dow Jonesvísitölunnar í Bandaríkjunum í heimskreppunni 1929-32. Ísland er nú statt í flóðbylgju þar sem landið þarf að takast á við hrunið bankakerfi, stórauknar skuldir ríkisins, veika krónu og hagkerfi í molum. Fyrir ári voru opinberar skuldir þjóðarinnar engar og þegnarnir nutu góðra lífskjara. Nú stefnir í að landið verði eitt skuldsettasta ríki Evrópu og það er raunveruleg hætta til staðar að landið verði fátækt.

 

Icesave og ágallar í evrópskri bankalöggjöf

Landsbankinn kom á fót Icesaveinnlánsreikningum erlendis. Þar vann bankinn í fullu samræmi við regluverk ESB og þessi innlán voru tengd inn í íslenska innlánstryggingasjóðinn (ITS) samkvæmt tilskipun ESB. Vegna þess hve hrun bankanna var víðtækt og þar sem engin ákvæði eru í Evróputilskipuninni um ríkisábyrgð, var ljóst að ITS hafði engin tök á því að greiða 20.887 lágmarkstryggingu sem innlánseigendum hafði verið lofað í regluverki ESB. Hrun af svipaðri stærðargráðu í öðru ESB-landi myndi óhjákvæmilega leiða til sömu niðurstöðu. Þ.e. ef nægur fjöldi banka í einu ESB-landi félli mundi innlánstryggingakerfi þess lands alls ekki geta staðið við ábyrgð innlána. Það varð því strax augljóst að þetta var meiriháttar galli í Evrópulöggjöfinni sem gæti grafið undan trausti á öllu evrópska bankakerfinu og valdið áhlaupi á banka Evrópu.

 

Viðbrögð Breta og Hollendinga

Í því skyni að tryggja traust á eigin bankakerfi ákváðu bresk og hollensk stjórnvöld einhliða að endurgreiða eigendum Icesave-innlánsreikninganna með skattfé og til að viðhalda ímynd innlánstryggingakerfisins var Ísland neytt til að ábyrgjast lágmarkstrygginguna. Gríðarlegum þrýstingi var beitt á Ísland í þessum tilgangi, þar með talin beiting Breta á hryðjuverkalögum gegn herlausri þjóð sem ásamt Bretum er aðili að NATO. Fyrir Íslendinga voru þetta einstaklega harkalegar aðgerðir af hálfu þjóða sem álitnar voru vinaþjóðir og bandamenn. Frá upphafi hafa íslensk stjórnvöld lýst því yfir að þau ætli sér að standa við lögmætar skuldbindingar sínar en var neitað um möguleikann að fá á hreint fyrir alþjóðlegum dómstólum hverjar þær eru. Reglum var breytt afturvirkt og íslenskum skattgreiðendum gert að borga til þess að tryggja trúverðugleika bankakerfis Evrópu. Undir leiðsögn Frakka samþykktu allir viðsemjendur að fara í samningaviðræður með beinni þátttöku ESB sem myndu taka tillit til hinna erfiðu og fordæmislausu aðstæðna sem Ísland er í.

 

Skuldbindingar samkvæmt Icesave-samningum

Blygðunarlaust neyddu Bretar og Hollendingar íslensku þjóðina til að tryggja skuldir sem nema 50% af landsframleiðslu landsins. Hvernig myndu Bretar bregðast við kröfu upp á £700ma frá Bandaríkjunum sem þröngvað væri upp á þá eða Holland við 300b frá Þýskalandi sem þröngvað væri upp á þá og það án þess að mega sannreyna lögmæti slíkrar kröfu? Hvernig myndi Norðmönnum líða ef þeir yrðu krafðir um að leggja megnið af olíusjóði sínum sem tryggingu fyrir kröfu sem hefur engan lagalegan grundvöll? Samkvæmt samningnum þarf íslensk meðalfjölskylda að taka á sig tryggingu upp á sjö milljónir króna. Hvernig myndu fjölskyldur í Bretlandi eða Hollandi bregðast við slíkri þvingaðri kröfu til að borga töpuð innlán hjá erlendu útibúi gjaldþrota einkabanka? Skuldin við Breta og Hollendinga er fest í erlendri mynt og Ísland tekur alla áhættuna, þar með talið áhættuna af heimtum eigna Landsbankans og að neyðarlögin standist. Til að geta greitt skuldina þarf Ísland að ná óraunhæfum markmiðum um hagvöxt og aðgang að erlendu fjármagni. Það er því umtalsverð hætta á fólksflótta með tilheyrandi vítahring niðursveiflu. Á einföldu máli: Þessi Icesave-samningur tekur á engan hátt tillit til hinnar fordæmislausu stöðu á Íslandi.

 

Það þarf að finna sanngjarna lausn

Bresk og hollensk yfirvöld verða að átta sig á því að íslenska þjóðin, sem telur 300 þúsund manns, stendur nú frammi fyrir einu stærsta efnahagslega áfalli sem þjóð hefur lent í. Meðferðin sem Ísland hlýtur af hálfu vina sinna og bandamanna í Bretlandi, Hollandi og annarra (einnig Norðurlandaþjóðanna) verður skráð í sögubækur og kemur til með að verða minnisvarði um sanngirni Evrópusambandsins og hlutleysi IMF. Það þarf að endurhugsa algerlega Icesave-deiluna og finna sanngjarna lausn.

Forðum þjóðargjaldþroti og mætum á Austurvöll á morgun kl 17:00 !!

Það er boðað til mótmæla við Austurvöll á fimmtudaginn. Margir aðilar og hópar sameinast um þessi mótmæli. Um er að ræða einstaklinga og félög sem eru andsnúin ríkisábyrgð á IceSave samningnum. Ég hvet sem flesta að mæta.

IceSave málið er mjög sérstakt mál, að minnsta kosti hér innanlands. Ferill ríkisábyrgðarinnar ber þess merki að hún hefði átt að samþykkjast á Alþingi í einum hvelli. Reyndar varð hvellur en ekki sá sem forkólfar Ríkisstjórnarinnar höfðu vonast eftir. Hugmynd þeirra var að koma þessu máli frá til að geta snúið sér að öðrum mikilvægari þjóðþrifamálum. Jóhanna vildi rós í hnappagatið áður en hún heimsækir vina sína í Brussel. Steingrímur ætlaði sér að stýra fjármálum ríkisins í einhvers konar Hróa Hattar stíl. Til allrar hamingju, fyrir okkur Íslendinga, þá gerðist einhver svo ósvífinn að spyrja hvort við hefðum efni á þessum IceSave greiðslum. Um það snúast þessi mótmæli, hvort Ísland fari á hausinn í náinni framtíð. Þetta er kjarnaatriðið.

Bretar eiga sér langa sögu í slíkum milliríkjasamskiptum sem við upplifum núna. Við getum rifjað upp Ópíum stríðin við Kínverja á þar síðustu öld, þá var fyrst reynt að semja en síðan var herinn sendur. Bretar hafa haft betur eins og vænta má, reyndar er smá skuggi á sigurgöngu nýlenduveldis þeirra. Í þrígang hafa þeir þurft að hverfa af vettvangi með herveldi sitt. Þá héngju nokkrir þorskhausar á spýtunni. Í raun er sigur okkar Íslendinga í þorskastríðunum mjög merkilegur.

Af þessum sökum eru margir erlendir aðilar sem fylgjast grannt með þessum slag. Við munum skapa visst fordæmi með lyktum þessa máls. Þess vegna er ábyrgð okkar mikil. Ég tel að að öllum erlendum aðilum sem kynna sér málið sé ljóst að við eigum ekki að borga. Þetta er fyrst og síðast kúgun af hálfu Bretanna og þannig er litið á málið, séð að utan.

Því vekur það furðu að "hið mikla samviskubit" virðist vera innlend framleiðsla okkar Íslendinga. Þegar ráðist er á þjóð þá eru venjuleg viðbrögð þegnanna að standa saman gegn innrásinni. Bretum hefur tekist að kljúfa fylkingu okkar því þeir vita að sundraðir föllum vér. Auk þess þyrstir þá í hefnd vegna Þorskastríðanna. Nú skiptir öllu máli að við stöndum saman því þá sigrum við.

Mætum öll á Austurvöll.

 

 Helga Þórðardóttir.

Hvað býr í orðum utanríkisráðherrans?

Ég ákvað að birta þessa færslu líka hér:

Það var í júní sem þeirri voveiflegu hugmynd skaut upp í kollinum á mér að það hlyti að vera eitthvað hættulegt samband á milli einstefnumiðaðrar áætlunar Samfylkingarinnar inn í ESB og einstrengsins varðandi Icesave-samningsins. Ég viðraði þessa hugmynd við fáa því þeir sem ég talaði við tóku henni sem hverri annarri bábilju en nú get ég ekki annað en opinberað hana hér.

Ástæðan er það sem Össur Skarphéðinsson segir í lok þessarar fréttar og það að ég rakst á það hér á blogginu að þeir eru fleiri sem hafa greinilega komist að sömu niðurstöðu. Axel Jóhann Axelsson er einn þeirra en hann segir 18. júlí síðastliðinn:

[...] Líklega er búið að fá vilyrði frá ESB um að sambandið kaupi Ísland inn í ESB með loforði um að yfirtaka Icesave skuldirnar gegn aðgangi að auðlindum Íslands.

Þegar aðildarsamningur Íslands að ESB mun liggja fyrir verður hann kynntur þannig að íslenska þjóðin geti ekki hafnað honum því með honum munum við losna undan Icesave, og eins og allir muni þá eiga að vita þá geti Íslendingar alls ekki borgað, enda hafi verð gerð mistök við útreikningana.

Þetta er í aðalatriðum það samhengi sem mér flaug í hug fyrr í sumar um það hvaða samband væri á milli ESB-aðildareinstefnunnar sem og Icesave-einstrengsins. En hvað rökstyður þetta í tengdri frétt? Það eru eftirfarandi orð Össurar Skarphéðinssonar í tengdri frétt:

Össur sagði að það hefði alvarleg áhrif fyrir landið að fella samninginn. Fórnarkostnaðurinn yrði talsvert meiri þegar upp væri staðið heldur [en] kostnaður vegna samningsins. Þá sé samningur við Evrópusambandið sem felist í svokölluðum Brussel - viðmiðum um að aðstoða Íslendinga síðar í þessu ferli. Hann segist þegar hafa rætt þennan samning við ESB og það séu engin vanbrögð á því að sambandið beiti sér eins og þar hafi verið lagt upp með. (leturbreytingar eru mínar)

Því miður er útlit fyrir að fréttamanninum, sem tók þetta viðtal við Össur, hafi ekki hugkvæmst að spyrja utanríkisráðherrann út í það hvaða samning hann væri að vísa í og hverjir hefðu staðið að þessum samningi við Evrópusambandið eða hvenær þessi samningagerð hefði farið fram. Hins vegar er ljóst af þessu sama viðtali að Össur er ákaflega upptekinn af því að upplýsa utanríkisráðherra Evrópusambandsríkjanna um það hverju fram vindur í umræðunum um Icesave. Orðrétt segir í féttinni:

Hann segist vera í stöðugum samskiptum við Breta og Hollendinga um óánægju íslenskra þingmanna með samninginn. Þeir séu algerlega upplýstir og hann hafi ekkert undan dregið. Hann hafi rætt við allt að 25 utanríkisráðherra Evrópusambandsríkjanna á undanförnum vikum.

Í þeirra samtölum hafi þetta mál komið upp og hann hafi gert þeim grein fyrir óánægjunni og því að staða málsins hafi þyngst. Íslendingar telji að þetta séu þröngir, erfiðir og ranglátir samningar. Það sé stemmningin á Alþingi Íslendinga þar sem málið sé til meðferðar. Þá hafi komið fram að ekkert hafi skort á að ráðherrar ríkisstjórnarinnar hafi gert það sem þeir geta til að koma samningnum í gegn vegna þess að þeir trúi því að það sé það rétta þegar horft sé til framtíðarhagsmuna þjóðarinnar. (leturbreytingar eru mínar)

Aftur láist fréttamanninum að spyrja hvernig utanríkisráðherra geti talið það þjóna framtíðarhagsmunum þjóðarinnar að sliga hana af slíkum okurvaxtasamningi eins og Icesave-samkomulagið er. Axel Jóhann Axelsson vekur athygli á hvaða ályktun má draga af ofangreindum orðum ráðherrans:

Össur var sem sagt alls ekki að tala máli þjóðarinnar fyrir þessum kollegum sínum í ESB, þvert á móti var hann að sannfæra þá um að ríkisstjórnin væri undirlægja ESB og berðist fyrir hagsmunum Breta og Hollendinga og reyndi allt sem hún gæti til að fá þessa ríkisábyrgð samþykkta, þrátt fyrir andstöðu þings og þjóðar.

En það er ekki bara Axel sem hefur áhyggjur af því að það samband sem vakin er athygli á hér kunni að vera á milli Icesave og ESB. Egill Jóhannson komst að þessari niðurstöðu á bloggi sínu þegar 25. júní sl. en þar segir hann:

Ég lofa ykkur, lesendur góðir, einu. Þegar búið verður að skrifa undir ICESAVE og ríkistryggja ruglið þá verður ICESAVE-samningurinn notaður sem eitt af sölutrikkunum til að selja okkur hugmyndina um ESB.

Þá verður sagt að eina leiðin til að losna við ICESAVE-samninginn eða milda hann þannig að hann hafi lítil sem engin áhrif sé að ganga í ESB. Ég yrði ekki hissa þó nú þegar væri búið, með baktjaldamakki, að leggja línurnar í þessa átt.

Í staðinn yrðum við að gefa eftir í öllum öðrum stórum auðlindamálum þ.e. sjávar-, orku-, náttúru- og vatnsauðlindum. (Sjá alla færslu Egils hér)

Egill bloggaði líka við fréttina, sem ég tengi þessari færslu minni, og vekur athygli á samningnum sem Össur vísar í en þarf ekki að standa nein skil á hvað inniheldur. Sjá hér. Í athugasemd við færsluna vekur Gunnar Skúli Ármannson athygli á því sem lífið hefur kennt mér en það er það að EKKERT FÆST FYRIR EKKI NEITT! enda bætir Gunnar Skúli við að: „Auðlindir okkar eru greinilega hálfseldar ESB nú þegar.“

Eitthvað fleira sem rökstyður það að eitthvað sé til í því sem vakin er athygli á hér? Já, reyndar! Það er dagsetningin sem Páll Hreinsson, formaður Rannsóknarnefndar Alþingis, hefur gefið upp að þjóðinni verði birtar niðurstöður nefndarinnar. 1. nóvember. Af hverju sú dagsetning? Það skyldi ekki vera að það hangi eitthvað saman við það að þá verði Icesave örugglega í höfn og þá um leið ESB-aðildin. - Almenningur má tryllast en plásturinn verður tilbúinn...

Ég veit ekki, kannski er þetta of langt gengið í samsæriskenningunum? Ég vona það! en því miður hefur alltof margt að því sem maður vonaði að væri ekki rétt í sambandi við spillinguna sem hefur viðgengist í íslenskum fjármálaheimi og opinberu stjórnsýslunni komið á daginn að var síst ofsögum sagt! Þess vegna finnst mér a.m.k. full ástæða til að vekja athygli á þessum hugmyndum um voveiflegt samband á mill Icesave-samningsins og ESB-aðildar.

                                                                                                      Rakel Sigurgeirsdóttir

Ríkisstjórn á suðupunkti

Hafa þau ekkert lært?

Undir stjórn íslenskrar útgáfu af "norrænni velferðarstjórn" kusu þingmenn í dag í þrjár nefndir: Þingvallanefnd, landskjörstjórn og bankaráð Seðlabankans.

Flest nöfnin eru kunnugleg og mörg þeirra hafa verið áskrifendur að nefndalaunum sem pólitískir fulltrúar pólitísku flokkanna árum saman. Sumir þessara einstaklinga hafa sýnt sig vera ágætlega hæfir, en það er einnig fjöldi fólks sem núna dregur fram lifið á atvinnuleysisbótum. Meðal nýskipaðra nefndamanna er m.a. fólk sem er þegar í vel launuðu starfi og aðrir sem þegar njóta góðra eftirlauna.

Þegar samfélagið er á hraðleið ofan í djúpa kreppu sem enginn veit hvað varir lengi eða hve djúp hún verður er þá til of mikils mælst að þingmenn sjái sóma sinn í því að dreifa til margra þeirri litlu, launuðu atvinnu sem í boði er?

Sumt fólk hefur meira upp úr nefndarsetu og/eða nefndasetum, sem er aukavinna hjá þeim, heldur en margur launamaðurinn sem hefur ekki annað.

15.825 einstaklingar eru atvinnulausir í dag, þ.á m. eru sérfræðingar í sinni grein, fólk með ólíka menntun og fólk með ólíka reynslu.

Hefði verið óviðeigandi að "norræna velferðarstjórnin" hefði leitað til atvinnuleyisskrár eftir hæfu fólki í umræddar nefndir?

Helga Garðarsdóttir